Dag 27 - Terugkomst

Het inboarden verliep vlot, maar toen het vliegtuig zich naar de startbaan begaf, verliep dat alles behalve vlot. Een onweerzone met een aanzienlijk aantal bliksemflitsen zorgde ervoor dat we met een uur vertraging opstegen. Het eerste gedeelte van de vlucht kon je in de verte het lichtspel nog volgen en duurde het behoorlijk lang voordat de piloot het signaal van de veiligheidsgordel afzette. We werden af en toe degelijk door elkaar geschut. De dame in de rij naast ons moeten we allemaal dankbaar zijn voor haar gebed voor een goede afloop.

Filmpje kijken

Tijdens de vlucht kon je kiezen uit verschillende filmen die herhaald werden tot een half uur voor de landing. Het werd ‘Hangover’ een verhaal over vier vrienden die het vrijgezellenfeest vieren te Las Vegas en ‘s morgens wakker worden met een tijger en een baby in hun kamer, maar ontbreekt de toekomstige bruidegom. Onnodig te zeggen dat dit tot hilarische toestanden leidde.

De tweede film ‘Midnight in Paris’ had bij Colette en mij hetzelfde effect: na een kwartier waren wij alle twee aan het dutten. Het korte hazenslaapje was voldoende om de rest van de vlucht door te komen.

Ochtendgloren

Ons koffers kwamen met de laatste lichting waardoor we de trein naar Knokke niet meer haalden en onze treinreis moesten delen met een karrenvracht kranige gepensioneerden die voor een habbekrats een uitstapje nar de kust hadden gepland. Het werd dan ook 11:20 Hr toen onze oudste dochter Heidi met haar geleende Cambiowagen ons naar huis bracht. Een scheerbeurt en een verkwikkende douchebeurt later waren we al weer op weg naar Koksijde voor de bevelsovergave van de luchtmachtbasis aldaar.

Dag 26 - Leesburg

De laatste nacht verliep wat chaotisch. Mijn zuster vergat dat er zes uur verschil was tussen Europa en Amerika, toen ze een SMS verstuurde aan het begin van haar werkdag, om ons te vragen haar in te lichten over onze aankomst in België. Om 01:30 Hr lag Colette dan ook al rond te draaien. Gelukkig ken ik haar kuren al en bestel ik steeds een Kingbed zodat ze zelfs dwars kan liggen en mij dan nog niet te veel ambeteert. De nachtrust was onderbroken en het duurde tot de ochtendgloren vooraleer we weer de nodige slaap konden vatten.

Leesburg

In de voormiddag hadden we nog wat tijd over zodat we in Leesburg nog even stopten en wat rondwandelden in dit pittoresk stadje onder een donker wolkendek.

Appelbee's lunch

Onze laatste lunch op Amerikaanse bodem aten we in Applebee’s. Van deze keten zijn wij zeker dat je er bier van de tap kunt drinken en je tegen een redelijke prijs een middagmaal kan nuttigen. Om onze geslaagde rondreis af te sluiten, koos Colette voor een vloeibaar dessert en zondigde ik voor de eerste keer in vier weken aan een Amerikaans dessert.

Maple Butter Blondie

De huurauto hebben we terug afgeleverd en wij wachten nu in de luchthaven tot wij kunnen plaats nemen in het vliegtuig.

Dag 25 - Manassas

Wanneer je door Virginia rijdt, kan je niet veel plaatsen voorbij rijden waar de burgeroorlog niet een rol heeft gespeeld. In onze vorige rondreizen bezochten we al New Market, Petersburg en Appomattox. Allemaal oorden waar belangrijke veldslagen werden uitgevochten. Dit jaar besloten we om Manassas te bezoeken. De Zuidelijken hadden de gewoonte om de veldslagen te benoemen naar de dichtstbijzijnde stad of treinknooppunt, terwijl de Noordelijken de naam van een rivier, stroom of kreek gebruikten vandaar dat deze veldslag 2 namen heeft: voor de Zuidelijken ‘Batlle of Manassas’ en voor de Noordelijken ‘Battle of Bull Run’.

Manassas National Battlefield Park

Nadat een aantal staten zich hadden afgesplitst van de Unie, riep president Lincoln 75.000 vrijwilligers op om naar Richmond, de hoofdstad van de Confederatie op te marcheren en ze met militair geweld tot verstand te brengen. Ze werden geëngageerd voor 3 maanden. Iedereen verwachtte dat na de zomer de oorlog beëindigd zou zijn. De Zuidelijken lijfden hun vrijwilligers voor 1 jaar in en rukten op naar het Noorden om het Noordelijk leger te verslaan voordat ze Richmond zouden bereiken.
Op 21 juli 1861 stonden in Manassas 35.000 Noordelijken tegenover 32.000 Zuidelijken. Het was de eerste veldslag waarbij zoveel soldaten tegenover elkaar stonden en waarbij de troepen werden aangevoerd met de trein. Zelfs veldslagtoeristen waren aanwezig om te zien hoe de oorlog in één slag zou beslecht worden. Na een dag van gevechten trokken de Noordelijken zich terug richting Washington en lieten bijna 500 doden achter en een duizendtal gewonden. De Zuidelijken verloren bijna 400 man en 1.500 gewonden. In plaats dat de oorlog even in een kort gevecht zou beslist worden, duurde deze oorlog vier jaar en zouden meer dan 600.000 Amerikanen het leven laten.

Standbeeld van Generaal Thomes 'Stonewall' Jackson

Dit Nationaal Park bezit geen groot modern museum zoals Gettysburg. De film die ze vertonen, verteld vooral het verhaal van enkele soldaten, zoals zij het begin van de oorlog en deze slag hebben beleefd.

Een aantal van de bevelhebbers hebben hier hun naam gemaakt, zoals Generaal Thomas ‘Stonewall’ Jackson. Hij stond in een cruciale fase, terwijl zijn troepen dekking zochten voor het artillerievuur, in het open veld de situatie te over schouwen. Hij kreeg zijn bijnaam, omdat hij gedurende een hele tijd, ondanks de zware beschieting stil stond als een stenen muur.

5th New York Volunteer Infantry, Duryee's Zouaves

Het kleine museum gaf wat meer uitleg over de verschillende tactieken toegepast door de infanterie, cavalerie en artillerie evenals de eigenaardige uniformen gedragen door de verschillende eenheden.

Wij zijn nu in het laatste hotel de koffers aan het voorbereiden voor de vlucht. Het zal nog enig puzzelwerk vergen om de 2 koffers zo te vullen dat wij de magische grens van de toegelaten 50 pond niet overschrijden.

Dag 24 - Richmond

De rondrit brengt ons vandaag naar Richmond, Virginia. De Amerikanen verplaatsten tijdens de onafhankelijkheidsstrijd hun regering van Williamsburg naar Richmond om te vermijden dat hun gouverneur krijgsgevangen zou genomen worden door de Britten. Gedurende de burgeroorlog was Richmond de hoofdstad van de Confederatie.

Louis Majorelle - Bedroom Suite (1905-8)

Ons eerste bezoek was aan het Virginia Museum of Fine Arts. Het is een verzameling van verschillende soorten kunstwerken geschonken door een aantal vooraanstaande kunstliefhebbers. Onze aandacht ging voornamelijk uit naar de Art Nouveau en Art Deco sectie gaande van een collectie Tiffany lampen over meubels en gespen.

Tiffany lampen

In de namiddag vervolgden we onze queeste met het bezoek aan het Capitool van Virginia. In 2007 wilden wij het ook al bezoeken, maar het was toen gesloten door de renovatiewerken Dit gebouw werd in 1785 ontworpen door Thomes Jefferson naar het voorbeeld van La Maison Carré te Nimes. Eerst doorliepen wij het gebouw om de nodige foto’s te nemen. Waarna wij de rondleiding volgden samen met een groep Kirgiezen. Hoed af voor de gids, die het geduld kon opbrengen om na elke zin te wachten totdat de tolk het had vertaald in het Russisch. Voor ons was het behoorlijk vervelend.

Kirgiezen voor het Capitol van Virginia

Omdat we ‘s middags ons lunchpakket hadden genuttigd, gingen we ‘s avonds eten bij Texas Roadhouse. Het werd een combo van steak en ribben. Afgaande op het leeg bord van Colette ben ik er zeker van dat wij in de toekomst nog eens in zo een restaurant zullen langsgaan.

Dag 23 - NAS Oceana

Wij hadden 2 kansen om tijdens onze rondreis de vliegshow van het stuntteam van de US Navy, de Blue Angels, te bekijken. De eerste, tijdens de weekend van 3 en 4 september op de NAS Patuxent hebben we links laten liggen om Philadelphia te kunnen bezoeken. Hadden we toen geweten wat we nu wisten, dan hadden we vandaag niet doorweekt rondgelopen op een vliegveld.

Zoals we het gewoon zijn bij grote Amerikaanse evenementen verloopt het innemen van een parkingplaats en de inkom vlekkeloos. We mogen wel niet binnen met drank en eten. Colette slaagt er toch in om ons lunchpakket binnen te smokkelen. Het vooruitzicht om ter plaatse fastfood te nuttigen, stemt haar niet echt gelukkig.

F/A-18C Hornet

Door de luidsprekers weergalmt een onheilspellend bericht. Wegens het laag wolkendek kunnen de Red Devils, een Brits parachuteteam, niet worden gedropt. Een korte opflakkering biedt aan een Harrier de mogelijkheid om zijn korte start te demonstreren en na te gaan hoe hoog het wolkendek effectief is. Hij kan tot 2.200 voet stijgen, genoeg om daarna een F-16 Fighting Falcon de gelegenheid te geven een beperkte demo ten beste te vertonen. De F-18 Hornet die hem opvolgde moest halverwege op zijn stappen terugkeren, de regen verergerde.

Om het wachten op beter weer voor het publiek te veraangenamen, lieten ze een omgetunde Chevrolet vrachtwagen een demonstratie geven van zijn kunnen. De vlammen schoten er langs alle kanten uit en het Amerikaanse publiek werd er gek van. Ze speelden dan ook nog in op het eergevoel van de toeschouwers. Vier piloten kregen van een vice-admiraal vlieger hun wings opgespeld, waarna uit alle boxen het nationaal volkslied galmde, gezongen door een jonge dame.

Blue Angels

Hoe dichter het 15:00 Hr werd, hoe ongeruster de mensen naar de hemel keken. De regen stopte maar niet. Opeens klonk het dat de commandant van de Blue Angels om 15:15 Hr zou beslissen of ze al dan niet zouden vliegen en zagen we de vliegtuigcrews de toestellen gereed maken. Zou het dan toch gebeuren? Ze gaan toch niet de crews de vliegtuigen laten voorbereiden en dan niet vliegen? De minuten streken voorbij, de crews stonden af te wachten. En dan werden wij eindelijk verlost van het wachten. We konden naar huis, de commandant vond het niet verantwoord om op te stijgen. De laatste weken waren er enkele doden gevallen bij vliegshows in The States, zodat ze geen risico’s willen nemen.


X-47B - onbemand vliegtuig


Doorweekt vertrokken wij naar onze auto. Gelukkig verliep de terugtocht naar het hotel zonder files. De politie had verschillende wegen afgesloten om het uitgaand verkeer vlot te laten verlopen. Een gebaar dat wij konden appreciëren. Een plons in het binnenzwembad en de jacuzzi van het hotel verzachtte het leed wat.

Dag 22 - Portsmouth

Vier weken zonder sport kon niet, vandaar dat er een bezoek aan een museum op de planning stond waar je ook actief enkele sporten kon beoefenen.
De Virginia Sports Hall of Fame geeft op het gelijkvloers een overzicht van alle kampioenen en -ploegen met roots in Virginia en dit in alle sportdisciplines. Het zal jullie niet verwonderen dat de typisch Amerikaanse sporten (footbal en baseball) hier hoogtij vieren. In de universiteiten en hogescholen zijn er ongeveer 1 miljoen footbalspelers waarvan er enkel een 250-tal doorstromen om als prof in de NFL te spelen. Ze doen ten minste een poging om aan de kandidaat-sporters uit te leggen, dat alhoewel ze een sportbeurs kunnen krijgen, een diploma meer kansen biedt op een succesrijke carrière dan gokken op een plaats in een profteam.

NASCAR

Bij je ingangsticket krijg je een jeton waarmee je op de 2^e verdieping op een simulator (type kermisattractie) met een NASCAR-auto kunt racen. Je hebt keuze uit 3 circuits. Het is meer iets voor gasten die overweg kunnen met X-box en Playstation. Het lukte mij wel om een wagen voorbij te steken op het rechte stuk, maar 1 keer in een bocht gekomen, liet het toestel je snel aanvoelen dat met volle snelheid de bocht uitgeraken zonder tegen de muur te zitten of niet in het gras te belanden geen optie is.
Het volgende spelletje laag mij al beter: met een bal trappen naar een doel. Soccer wordt hier niet echt beschouwd als een sport. Baseball en vooral American footbal liggen bij hen in de bovenste lade. Een medewerker legde ons uit hoe een pitcher zijn baseball naar de catcher gooit, zonder dat de hitter de kans heeft om de bal met zijn bat terug te slagen. Piece of cake volgens mij. Met mijn handbalervaring moest dat wel lukken. Man, kwam ik van een kale reis terug. Als handballer trek je de bal naar onder in een hoek van het doel. Een pitcher moet de bal gooien in een denkbeeldig vierkant, ter breedte van de catcher en tussen zijn knieën en zijn hoofd. Het zweet liep langs mijn voorhoofd en de kwart draai die je aan je romp moet geven, voel ik nog steeds . Ik moet je niet vertellen dat een vrouw met eeen camera in haar handen en belust op weerwraak (slaapfoto) niet echt helpt om te presteren.

Baseballpitcher zonder evenwicht

Dan maar footbal proberen; een soort rugbybal in de armen van een teamgenoot gooien. Een bal gooien kan iedereen, maar een footbal in een rechte lijn werpen is andere koek. Het zit hem allemaal in de pols zodat de bal spint. De uitleg toepassen, helpt om de bal te spinnen. De rest is de juiste hoek en kracht vinden. Ondanks mijn verbetenheid slaagde ik er niet in, op een lucky shot na, om de bal in de handen te werpen.

Eens buiten waren we eraan voor de moeite; het regenen was al begonnen en het werd er niet beter op toen we naar het hotel reden. Een half uur later kregen we een tornadowaarschuwing. De beelden op het nieuws spraken voor zich. Op de plaats waar we nog maar goed een uur geleden stonden, liepen de mensen nu tot over hun enkels in het water over de straten. Ze hebben hier de natste september sinds jaren met een neerlag van 20 cm meer dan gemiddeld.

Dag 21 - Isle of Wight

Na een warm ontbijt verlaten we Norfolk om een tripje te doen door de County Isle of Wight. Dit is een van de eerste plaatsen waar de Britten 400 jaar geleden vaste nederzettingen oprichtten. Het museum in het stadje Springfield heeft een kruidenierswinkel ingericht anno 1900 met alles erop en eraan. Het was de plaats waar de mensen niet alleen hun inkopen deden maar ook hun post kwamen afhalen en bestellingen plaatsten uit de Sears cataloog (vergelijkbaar met 3 Suisses). De cataloog die er lag dateerde van 1902.


Grootste en oudste 'Springfield Ham'

De streek is vooral gekend vanwege hun ham. Zij hebben zelfs een beschermde benaming waardoor ‘Springfield ham’ enkel gebruikt mag worden voor ham die afkomstig is van varkens gekweekt met apennootjes en verwerkt in een fabriek te Springfield. Wanneer je in de stad rondloopt, riek je de doordringende geur van ham. Het museum heeft de grootste ham (57 pond) komende van een varken waarvan de billen 97 pond elk wogen en ook het oudste, bewaarde exemplaar (1902).

Ferry Scotland - Jamestown

Voor de afwisseling kozen we niet om via de brug naar de overkant van de James River te rijden, maar de overzet te nemen. Deze gratis dienst bracht ons van Scotland naar Jamestown. Tijdens de 20 minuten durende vaart, konden wij genieten van de laatste zonneschijn. In de verte zagen we al de donkere wolken die volgens de voorspellingen veel regen zouden bevatten voor de komende dagen.
Na een maaltijd à la grootmoeder bij Cracker Barrel, gevolgd door de obligatoire kerstmisaankopen, kwamen we aan te Fort Eustis. De thuisbasis van de school voor transporteenheden met hun eigen museum. Ook hier werden we weer als rariteiten bekeken toen wij onze identiteitkaart toonden. Om één of andere duistere reden, kunnen de veiligheidsagenten aan de Amerikaanse kazernes niet weg met onze legitimatiebewijzen. Het enigste dat afdoende helpt is je militaire pas tonen. Ze worden dan vriendelijk en zelfs overijverig.

US Army Transportation Museum

Het transportmuseum is een aaneenschakeling van diorama’s die de geschiedenis en de belangrijkheid van het transport voor de krijgsmacht etaleert. Naast veel informatie krijg je ook persoonlijke getuigenissen aan de hand van foto’s, dagboeken, geluidscassettes en videobanden.

Tijdens deze rondrit konden wij op veel plaatsen met onze eigen ogen zien hoeveel schade orkaan Irene heeft aangericht. De omgewaaide bomen hinderen het verkeer niet meer, maar zijn nog niet weggehaald en de grond is duidelijk zichtbaar verzadigd. De regen die ze voor de volgende dagen aankondigen, zal op verschillende plaatsen nog problemen veroorzaken.