De du Pont familie ontvluchtte het Frankrijk van Lodewijk de XVI en de guillotine om in Amerika een productielijn van buskruit op te starten. Aan de Brandywine rivier vond hij de nodige waterkracht om de molens salpeter, zwavel en houtskool te laten vermalen tot buskruit. De kwaliteit en de verkoopprijs zorgden ervoor dat ze 120 jaar lang de grootste producent van buskruit waren. Naast de tentoonstelling worden er hier voornamelijk rondleidingen gegeven van het familiehuis en de werkerhuisjes en verschillende demonstraties.
du Pont familiehuis |
In de wijk van de arbeidershuisjes bezochten we de Zondagsschool. Toen we binnen gingen, kwamen de herinneringen en de rillingen van onze schooltijd terug naar boven. De dame speelde haar rol van strenge lerares met bravoure. Voor sommigen is dit misschien één van hun fantasmen , maar de gedachte aan blauwe vingers van de inkt en zere knieën van het staren naar de hoek van een leslokaal, geven mij geen kick. De soep en de quiche in het plaatselijk café gaf ons de nodige energie om de middag door te komen.
Zondagschool |
Opdat het water de molenstenen kan aansturen zijn er veel verschillende tandwielen nodig. Hier werd er gedemonstreerd hoe de metaalbewerkers hun machines konden bedienen om de tandwielen ter plaatse aan te maken. Het indrukwekkendste, vooral voor de jongens, was hoe buskruit werd aangemaakt en hoe het werd getest om na te gaan of de kwaliteit aan de standaard voldeed. Velen hadden niet gedacht dat een paar gram bukruit zo een knal kan geven.
Machine Shop |
De du Pont firma heeft zich in het begin van de twintigste eeuw toegelegd op het uitvinden van nieuwe producten. Zij zijn de uitvinders van onder andere: nylon, lycra, teflon en kevlar. De astronautenkledij is ook door hen aangemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten