Wanneer we aanzetten, regent het pijpenstelen. Hoe meer we naar het zuiden gaan, hoe meer de wolken opentrekken. Het is een eentonige weg en mijn copiloot krijgt een bezoekje van het kleine mannetje met de grote hamer. Snurken is er juist niet bij. Gelukkig zijn de meeste Amerikaanse wagens uitgerust met cruise control. Even mijn stuur bedienen met mijn benen en een foto maken van mijn schone slaapster voor het nageslacht.
 |
| De vermoeidheid slaagt toe |
Ze wordt wakker op het moment dat wij aankomen aan de Chesepeake tunnel/brug die het schiereiland verbindt met Norfolk ons eindbestemming voor vandaag. Na de 2
e tunnel stoppen we even om een frisse neus op te halen, foto’s te maken en wat uit te waaien op de pier.
 |
| Chesapeake tunnelbridge |
We zijn wat vroeger dan voorzien toegekomen aan het hotel waar we de volgende vier nachten verblijven. Zo hebben we de nodige tijd om al de trofeeën van gisteren in de outletwinkels te ontdoen van de prijsetiketten en te schikken in onze koffers. Het toeval wilt dat op hetzelfde moment op het nieuws de nieuwe prijspolitiek van de Amerikaanse vliegtuigmaatschappijen uitgebreid ter sprake komt. Voor een koffer die meer dan 32 kg weegt gaan ze tussen 400 en 450 dollar aanrekenen
, waar dit nu maar 50 dollar is. Ook willen ze minder stoelen op voorhand verkopen tegen gereduceerde prijzen. Allemaal om het vliegtuig lichter te maken met mensen die meer betaald hebben.
 |
| Virginia Symphony Orchestra |
De avond werd afgesloten met een concert op het strand van Virginia Beach uitgevoerd door het Virginia Symphony Orchestra. De rode draad is enkele klassieke Slavische stukken afgewisseld met filmmuziek. Het hoogtepunt van de avond: een spel van vuurwerk met muziek, kon niet plaatsvinden omdat de wind uit de verkeerde richting kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten