Dag 27 - Terugkomst

Het inboarden verliep vlot, maar toen het vliegtuig zich naar de startbaan begaf, verliep dat alles behalve vlot. Een onweerzone met een aanzienlijk aantal bliksemflitsen zorgde ervoor dat we met een uur vertraging opstegen. Het eerste gedeelte van de vlucht kon je in de verte het lichtspel nog volgen en duurde het behoorlijk lang voordat de piloot het signaal van de veiligheidsgordel afzette. We werden af en toe degelijk door elkaar geschut. De dame in de rij naast ons moeten we allemaal dankbaar zijn voor haar gebed voor een goede afloop.

Filmpje kijken

Tijdens de vlucht kon je kiezen uit verschillende filmen die herhaald werden tot een half uur voor de landing. Het werd ‘Hangover’ een verhaal over vier vrienden die het vrijgezellenfeest vieren te Las Vegas en ‘s morgens wakker worden met een tijger en een baby in hun kamer, maar ontbreekt de toekomstige bruidegom. Onnodig te zeggen dat dit tot hilarische toestanden leidde.

De tweede film ‘Midnight in Paris’ had bij Colette en mij hetzelfde effect: na een kwartier waren wij alle twee aan het dutten. Het korte hazenslaapje was voldoende om de rest van de vlucht door te komen.

Ochtendgloren

Ons koffers kwamen met de laatste lichting waardoor we de trein naar Knokke niet meer haalden en onze treinreis moesten delen met een karrenvracht kranige gepensioneerden die voor een habbekrats een uitstapje nar de kust hadden gepland. Het werd dan ook 11:20 Hr toen onze oudste dochter Heidi met haar geleende Cambiowagen ons naar huis bracht. Een scheerbeurt en een verkwikkende douchebeurt later waren we al weer op weg naar Koksijde voor de bevelsovergave van de luchtmachtbasis aldaar.

Dag 26 - Leesburg

De laatste nacht verliep wat chaotisch. Mijn zuster vergat dat er zes uur verschil was tussen Europa en Amerika, toen ze een SMS verstuurde aan het begin van haar werkdag, om ons te vragen haar in te lichten over onze aankomst in België. Om 01:30 Hr lag Colette dan ook al rond te draaien. Gelukkig ken ik haar kuren al en bestel ik steeds een Kingbed zodat ze zelfs dwars kan liggen en mij dan nog niet te veel ambeteert. De nachtrust was onderbroken en het duurde tot de ochtendgloren vooraleer we weer de nodige slaap konden vatten.

Leesburg

In de voormiddag hadden we nog wat tijd over zodat we in Leesburg nog even stopten en wat rondwandelden in dit pittoresk stadje onder een donker wolkendek.

Appelbee's lunch

Onze laatste lunch op Amerikaanse bodem aten we in Applebee’s. Van deze keten zijn wij zeker dat je er bier van de tap kunt drinken en je tegen een redelijke prijs een middagmaal kan nuttigen. Om onze geslaagde rondreis af te sluiten, koos Colette voor een vloeibaar dessert en zondigde ik voor de eerste keer in vier weken aan een Amerikaans dessert.

Maple Butter Blondie

De huurauto hebben we terug afgeleverd en wij wachten nu in de luchthaven tot wij kunnen plaats nemen in het vliegtuig.

Dag 25 - Manassas

Wanneer je door Virginia rijdt, kan je niet veel plaatsen voorbij rijden waar de burgeroorlog niet een rol heeft gespeeld. In onze vorige rondreizen bezochten we al New Market, Petersburg en Appomattox. Allemaal oorden waar belangrijke veldslagen werden uitgevochten. Dit jaar besloten we om Manassas te bezoeken. De Zuidelijken hadden de gewoonte om de veldslagen te benoemen naar de dichtstbijzijnde stad of treinknooppunt, terwijl de Noordelijken de naam van een rivier, stroom of kreek gebruikten vandaar dat deze veldslag 2 namen heeft: voor de Zuidelijken ‘Batlle of Manassas’ en voor de Noordelijken ‘Battle of Bull Run’.

Manassas National Battlefield Park

Nadat een aantal staten zich hadden afgesplitst van de Unie, riep president Lincoln 75.000 vrijwilligers op om naar Richmond, de hoofdstad van de Confederatie op te marcheren en ze met militair geweld tot verstand te brengen. Ze werden geëngageerd voor 3 maanden. Iedereen verwachtte dat na de zomer de oorlog beëindigd zou zijn. De Zuidelijken lijfden hun vrijwilligers voor 1 jaar in en rukten op naar het Noorden om het Noordelijk leger te verslaan voordat ze Richmond zouden bereiken.
Op 21 juli 1861 stonden in Manassas 35.000 Noordelijken tegenover 32.000 Zuidelijken. Het was de eerste veldslag waarbij zoveel soldaten tegenover elkaar stonden en waarbij de troepen werden aangevoerd met de trein. Zelfs veldslagtoeristen waren aanwezig om te zien hoe de oorlog in één slag zou beslecht worden. Na een dag van gevechten trokken de Noordelijken zich terug richting Washington en lieten bijna 500 doden achter en een duizendtal gewonden. De Zuidelijken verloren bijna 400 man en 1.500 gewonden. In plaats dat de oorlog even in een kort gevecht zou beslist worden, duurde deze oorlog vier jaar en zouden meer dan 600.000 Amerikanen het leven laten.

Standbeeld van Generaal Thomes 'Stonewall' Jackson

Dit Nationaal Park bezit geen groot modern museum zoals Gettysburg. De film die ze vertonen, verteld vooral het verhaal van enkele soldaten, zoals zij het begin van de oorlog en deze slag hebben beleefd.

Een aantal van de bevelhebbers hebben hier hun naam gemaakt, zoals Generaal Thomas ‘Stonewall’ Jackson. Hij stond in een cruciale fase, terwijl zijn troepen dekking zochten voor het artillerievuur, in het open veld de situatie te over schouwen. Hij kreeg zijn bijnaam, omdat hij gedurende een hele tijd, ondanks de zware beschieting stil stond als een stenen muur.

5th New York Volunteer Infantry, Duryee's Zouaves

Het kleine museum gaf wat meer uitleg over de verschillende tactieken toegepast door de infanterie, cavalerie en artillerie evenals de eigenaardige uniformen gedragen door de verschillende eenheden.

Wij zijn nu in het laatste hotel de koffers aan het voorbereiden voor de vlucht. Het zal nog enig puzzelwerk vergen om de 2 koffers zo te vullen dat wij de magische grens van de toegelaten 50 pond niet overschrijden.

Dag 24 - Richmond

De rondrit brengt ons vandaag naar Richmond, Virginia. De Amerikanen verplaatsten tijdens de onafhankelijkheidsstrijd hun regering van Williamsburg naar Richmond om te vermijden dat hun gouverneur krijgsgevangen zou genomen worden door de Britten. Gedurende de burgeroorlog was Richmond de hoofdstad van de Confederatie.

Louis Majorelle - Bedroom Suite (1905-8)

Ons eerste bezoek was aan het Virginia Museum of Fine Arts. Het is een verzameling van verschillende soorten kunstwerken geschonken door een aantal vooraanstaande kunstliefhebbers. Onze aandacht ging voornamelijk uit naar de Art Nouveau en Art Deco sectie gaande van een collectie Tiffany lampen over meubels en gespen.

Tiffany lampen

In de namiddag vervolgden we onze queeste met het bezoek aan het Capitool van Virginia. In 2007 wilden wij het ook al bezoeken, maar het was toen gesloten door de renovatiewerken Dit gebouw werd in 1785 ontworpen door Thomes Jefferson naar het voorbeeld van La Maison Carré te Nimes. Eerst doorliepen wij het gebouw om de nodige foto’s te nemen. Waarna wij de rondleiding volgden samen met een groep Kirgiezen. Hoed af voor de gids, die het geduld kon opbrengen om na elke zin te wachten totdat de tolk het had vertaald in het Russisch. Voor ons was het behoorlijk vervelend.

Kirgiezen voor het Capitol van Virginia

Omdat we ‘s middags ons lunchpakket hadden genuttigd, gingen we ‘s avonds eten bij Texas Roadhouse. Het werd een combo van steak en ribben. Afgaande op het leeg bord van Colette ben ik er zeker van dat wij in de toekomst nog eens in zo een restaurant zullen langsgaan.

Dag 23 - NAS Oceana

Wij hadden 2 kansen om tijdens onze rondreis de vliegshow van het stuntteam van de US Navy, de Blue Angels, te bekijken. De eerste, tijdens de weekend van 3 en 4 september op de NAS Patuxent hebben we links laten liggen om Philadelphia te kunnen bezoeken. Hadden we toen geweten wat we nu wisten, dan hadden we vandaag niet doorweekt rondgelopen op een vliegveld.

Zoals we het gewoon zijn bij grote Amerikaanse evenementen verloopt het innemen van een parkingplaats en de inkom vlekkeloos. We mogen wel niet binnen met drank en eten. Colette slaagt er toch in om ons lunchpakket binnen te smokkelen. Het vooruitzicht om ter plaatse fastfood te nuttigen, stemt haar niet echt gelukkig.

F/A-18C Hornet

Door de luidsprekers weergalmt een onheilspellend bericht. Wegens het laag wolkendek kunnen de Red Devils, een Brits parachuteteam, niet worden gedropt. Een korte opflakkering biedt aan een Harrier de mogelijkheid om zijn korte start te demonstreren en na te gaan hoe hoog het wolkendek effectief is. Hij kan tot 2.200 voet stijgen, genoeg om daarna een F-16 Fighting Falcon de gelegenheid te geven een beperkte demo ten beste te vertonen. De F-18 Hornet die hem opvolgde moest halverwege op zijn stappen terugkeren, de regen verergerde.

Om het wachten op beter weer voor het publiek te veraangenamen, lieten ze een omgetunde Chevrolet vrachtwagen een demonstratie geven van zijn kunnen. De vlammen schoten er langs alle kanten uit en het Amerikaanse publiek werd er gek van. Ze speelden dan ook nog in op het eergevoel van de toeschouwers. Vier piloten kregen van een vice-admiraal vlieger hun wings opgespeld, waarna uit alle boxen het nationaal volkslied galmde, gezongen door een jonge dame.

Blue Angels

Hoe dichter het 15:00 Hr werd, hoe ongeruster de mensen naar de hemel keken. De regen stopte maar niet. Opeens klonk het dat de commandant van de Blue Angels om 15:15 Hr zou beslissen of ze al dan niet zouden vliegen en zagen we de vliegtuigcrews de toestellen gereed maken. Zou het dan toch gebeuren? Ze gaan toch niet de crews de vliegtuigen laten voorbereiden en dan niet vliegen? De minuten streken voorbij, de crews stonden af te wachten. En dan werden wij eindelijk verlost van het wachten. We konden naar huis, de commandant vond het niet verantwoord om op te stijgen. De laatste weken waren er enkele doden gevallen bij vliegshows in The States, zodat ze geen risico’s willen nemen.


X-47B - onbemand vliegtuig


Doorweekt vertrokken wij naar onze auto. Gelukkig verliep de terugtocht naar het hotel zonder files. De politie had verschillende wegen afgesloten om het uitgaand verkeer vlot te laten verlopen. Een gebaar dat wij konden appreciëren. Een plons in het binnenzwembad en de jacuzzi van het hotel verzachtte het leed wat.

Dag 22 - Portsmouth

Vier weken zonder sport kon niet, vandaar dat er een bezoek aan een museum op de planning stond waar je ook actief enkele sporten kon beoefenen.
De Virginia Sports Hall of Fame geeft op het gelijkvloers een overzicht van alle kampioenen en -ploegen met roots in Virginia en dit in alle sportdisciplines. Het zal jullie niet verwonderen dat de typisch Amerikaanse sporten (footbal en baseball) hier hoogtij vieren. In de universiteiten en hogescholen zijn er ongeveer 1 miljoen footbalspelers waarvan er enkel een 250-tal doorstromen om als prof in de NFL te spelen. Ze doen ten minste een poging om aan de kandidaat-sporters uit te leggen, dat alhoewel ze een sportbeurs kunnen krijgen, een diploma meer kansen biedt op een succesrijke carrière dan gokken op een plaats in een profteam.

NASCAR

Bij je ingangsticket krijg je een jeton waarmee je op de 2^e verdieping op een simulator (type kermisattractie) met een NASCAR-auto kunt racen. Je hebt keuze uit 3 circuits. Het is meer iets voor gasten die overweg kunnen met X-box en Playstation. Het lukte mij wel om een wagen voorbij te steken op het rechte stuk, maar 1 keer in een bocht gekomen, liet het toestel je snel aanvoelen dat met volle snelheid de bocht uitgeraken zonder tegen de muur te zitten of niet in het gras te belanden geen optie is.
Het volgende spelletje laag mij al beter: met een bal trappen naar een doel. Soccer wordt hier niet echt beschouwd als een sport. Baseball en vooral American footbal liggen bij hen in de bovenste lade. Een medewerker legde ons uit hoe een pitcher zijn baseball naar de catcher gooit, zonder dat de hitter de kans heeft om de bal met zijn bat terug te slagen. Piece of cake volgens mij. Met mijn handbalervaring moest dat wel lukken. Man, kwam ik van een kale reis terug. Als handballer trek je de bal naar onder in een hoek van het doel. Een pitcher moet de bal gooien in een denkbeeldig vierkant, ter breedte van de catcher en tussen zijn knieën en zijn hoofd. Het zweet liep langs mijn voorhoofd en de kwart draai die je aan je romp moet geven, voel ik nog steeds . Ik moet je niet vertellen dat een vrouw met eeen camera in haar handen en belust op weerwraak (slaapfoto) niet echt helpt om te presteren.

Baseballpitcher zonder evenwicht

Dan maar footbal proberen; een soort rugbybal in de armen van een teamgenoot gooien. Een bal gooien kan iedereen, maar een footbal in een rechte lijn werpen is andere koek. Het zit hem allemaal in de pols zodat de bal spint. De uitleg toepassen, helpt om de bal te spinnen. De rest is de juiste hoek en kracht vinden. Ondanks mijn verbetenheid slaagde ik er niet in, op een lucky shot na, om de bal in de handen te werpen.

Eens buiten waren we eraan voor de moeite; het regenen was al begonnen en het werd er niet beter op toen we naar het hotel reden. Een half uur later kregen we een tornadowaarschuwing. De beelden op het nieuws spraken voor zich. Op de plaats waar we nog maar goed een uur geleden stonden, liepen de mensen nu tot over hun enkels in het water over de straten. Ze hebben hier de natste september sinds jaren met een neerlag van 20 cm meer dan gemiddeld.

Dag 21 - Isle of Wight

Na een warm ontbijt verlaten we Norfolk om een tripje te doen door de County Isle of Wight. Dit is een van de eerste plaatsen waar de Britten 400 jaar geleden vaste nederzettingen oprichtten. Het museum in het stadje Springfield heeft een kruidenierswinkel ingericht anno 1900 met alles erop en eraan. Het was de plaats waar de mensen niet alleen hun inkopen deden maar ook hun post kwamen afhalen en bestellingen plaatsten uit de Sears cataloog (vergelijkbaar met 3 Suisses). De cataloog die er lag dateerde van 1902.


Grootste en oudste 'Springfield Ham'

De streek is vooral gekend vanwege hun ham. Zij hebben zelfs een beschermde benaming waardoor ‘Springfield ham’ enkel gebruikt mag worden voor ham die afkomstig is van varkens gekweekt met apennootjes en verwerkt in een fabriek te Springfield. Wanneer je in de stad rondloopt, riek je de doordringende geur van ham. Het museum heeft de grootste ham (57 pond) komende van een varken waarvan de billen 97 pond elk wogen en ook het oudste, bewaarde exemplaar (1902).

Ferry Scotland - Jamestown

Voor de afwisseling kozen we niet om via de brug naar de overkant van de James River te rijden, maar de overzet te nemen. Deze gratis dienst bracht ons van Scotland naar Jamestown. Tijdens de 20 minuten durende vaart, konden wij genieten van de laatste zonneschijn. In de verte zagen we al de donkere wolken die volgens de voorspellingen veel regen zouden bevatten voor de komende dagen.
Na een maaltijd à la grootmoeder bij Cracker Barrel, gevolgd door de obligatoire kerstmisaankopen, kwamen we aan te Fort Eustis. De thuisbasis van de school voor transporteenheden met hun eigen museum. Ook hier werden we weer als rariteiten bekeken toen wij onze identiteitkaart toonden. Om één of andere duistere reden, kunnen de veiligheidsagenten aan de Amerikaanse kazernes niet weg met onze legitimatiebewijzen. Het enigste dat afdoende helpt is je militaire pas tonen. Ze worden dan vriendelijk en zelfs overijverig.

US Army Transportation Museum

Het transportmuseum is een aaneenschakeling van diorama’s die de geschiedenis en de belangrijkheid van het transport voor de krijgsmacht etaleert. Naast veel informatie krijg je ook persoonlijke getuigenissen aan de hand van foto’s, dagboeken, geluidscassettes en videobanden.

Tijdens deze rondrit konden wij op veel plaatsen met onze eigen ogen zien hoeveel schade orkaan Irene heeft aangericht. De omgewaaide bomen hinderen het verkeer niet meer, maar zijn nog niet weggehaald en de grond is duidelijk zichtbaar verzadigd. De regen die ze voor de volgende dagen aankondigen, zal op verschillende plaatsen nog problemen veroorzaken.

Dag 20 - Virginia Beach

Wanneer we aanzetten, regent het pijpenstelen. Hoe meer we naar het zuiden gaan, hoe meer de wolken opentrekken. Het is een eentonige weg en mijn copiloot krijgt een bezoekje van het kleine mannetje met de grote hamer. Snurken is er juist niet bij. Gelukkig zijn de meeste Amerikaanse wagens uitgerust met cruise control. Even mijn stuur bedienen met mijn benen en een foto maken van mijn schone slaapster voor het nageslacht.

De vermoeidheid slaagt toe

Ze wordt wakker op het moment dat wij aankomen aan de Chesepeake tunnel/brug die het schiereiland verbindt met Norfolk ons eindbestemming voor vandaag. Na de 2^e tunnel stoppen we even om een frisse neus op te halen, foto’s te maken en wat uit te waaien op de pier.

Chesapeake tunnelbridge

We zijn wat vroeger dan voorzien toegekomen aan het hotel waar we de volgende vier nachten verblijven. Zo hebben we de nodige tijd om al de trofeeën van gisteren in de outletwinkels te ontdoen van de prijsetiketten en te schikken in onze koffers. Het toeval wilt dat op hetzelfde moment op het nieuws de nieuwe prijspolitiek van de Amerikaanse vliegtuigmaatschappijen uitgebreid ter sprake komt. Voor een koffer die meer dan 32 kg weegt gaan ze tussen 400 en 450 dollar aanrekenen , waar dit nu maar 50 dollar is. Ook willen ze minder stoelen op voorhand verkopen tegen gereduceerde prijzen. Allemaal om het vliegtuig lichter te maken met mensen die meer betaald hebben.

Virginia Symphony Orchestra

De avond werd afgesloten met een concert op het strand van Virginia Beach uitgevoerd door het Virginia Symphony Orchestra. De rode draad is enkele klassieke Slavische stukken afgewisseld met filmmuziek. Het hoogtepunt van de avond: een spel van vuurwerk met muziek, kon niet plaatsvinden omdat de wind uit de verkeerde richting kwam.

Dag 19 - Rehoboth

Vandaag werd het voor mij een goede punten verdiendag. Na een rit van een klein uurtje bereikten we Rehoboth, Delaware waar de Tanger Outlet Centers ligt met zijn meer dan 130 winkels, verdeeld over drie plaatsen. Bij onze aankomst halen wij eerst een boekje met reductiebonnetje af aan het informatiebureau. Andere jaren moesten wij hiervoor betalen, maar dit jaar hadden wij in een flyer een bonnetje voor een gratis exemplaar.

Tot december loopt er een actie waarbij je een participatiebon voor 1$ koopt ten voordele van borstkankeronderzoek waarmee je dan in de deelnemende winkels 1 artikel kan aankopen met een reductie van 25%. Je kon zoveel participatiebonnen aankopen als je zelf wilde.

Ezeltje van dienst

Hierna begon ik in het zog van Colette aan mijn calvarietocht: winkel in, alles bekijken en vergelijken, visa-kaart uithalen, zak aannemen en winkel uit. Gelukkig mocht mijn plastiekenkaart in sommige winkels in mijn binnenzak blijven zitten. Na een winkel of vijftig ben ik de tel kwijt geraakt. Niet moeilijk, madam had dorst en honger. Had ik even geluk . Om de pijn wat te verzachten, mocht ik de eetgelegenheid kiezen. Het werd dan ook Applebee’s; koud bier van de tap aan de toog drinken, een goed gevulde lunch tegen een schappelijke prijs en tegelijker tijd naar baseball kijken. Ik heb nog geprobeerd om haar te overhalen om verder alleen te shoppen terwijl ik wel zou blijven wachten aan de bar, maar het mocht niet baten, ze had een ezel nodig om alle zakken te dragen en toe te zien dat we de reductiebonnen op de juiste plaats werden gebruikt. Toen ik eindelijk de laatste troefkaart uit mijn hemdzak kon overhandigen aan de verkoper, wist ik dat het einde van mijn lijden in zicht was.

Eindelijk in het motel

Na nog een rit van 1,5 uur over onverlichte wegen, kwamen we eindelijk om 20:30 Hr aan in het hotel. Nog het verslag opstellen, FB updaten, een verkwikkende douche nemen en dan hopen dat ik wordt beloond  voor al mijn opofferingen.

Dag 18 - Dover

Onze queeste om in elke staat het Capitol of State House te bezoeken kreeg vandaag een vervolg. Na deze van Washington DC, Pennsylvania, Kentucky, Illinois en Maryland bezochten we deze van Delaware te Dover.

Delaware State House

De rondleiding was uitgebreider dan bij de andere. Hier hoefden we niet ter hoogte van de deur binnen te kijken, maar mochten we zelfs in de kamer van de vertegenwoordigers en de senatoren rond lopen. Delaware heeft als bijnaam ‘First State’, niet omdat het de eerste kolonie was die de Britten stichten in de nieuwe wereld, maar omdat het als eerste van de dertien koloniën de grondwet ratificeerde. De rondleiding werd doorspekt met wetenswaardigheden over het Amerikaanse politiek systeem. Terwijl de onwetende gids werd ingewijd in het Belgische systeem. Zo hebben de Democraten de meerderheid en zitten in de senaat aan de rechterkant. In de kamer van vertegenwoordigers hebben de Democraten ook de meerderheid, maar hier zitten ze aan de linkerkant. Blijkt dat de meerderheid het voorrecht heeft om aan de kant van de ramen te zitten. Een oud gebruik toen er nog geen elektriciteit was en de minderheid in het donkere gedeelte moest zitten, ver van het benodigde licht om te schrijven.

Old State House

Achter het huidig State House licht het voormalig regeringsgebouw. Tot 1933 huisde de gouverneur en de 2 kamers evenals de rechtbank in dit gebouw. Na een kleine introductiefilm kregen we van de gids een gedetailleerde uitleg doorspekt van kleine en grote verhalen, gaande van de verschillende verbouwingen tot de clandestiene redding van slaven tijdens de burgeroorlog.
In een achterkamer vol met oude registers kregen we een kopie van een vergeeld document uit 1797 waarbij een vrije neger de bevestiging kreeg dat zijn zoon en dochter ook als vrij werden beschouwd. Bleek dat zijn echtgenote een slavin was en daardoor ook zijn kinderen als slaven werden beschouwd. Toen de eigenaar van zijn echtgenote stierf, liet hij in zijn testament opnemen dat zijn slaven hun vrijheid kregen. Doordat het testament enkel sprak van de volwassene slaven, moest de vader de erfgenaam overtuigen dat het ook in de bedoeling lag van de overledene dat ook de kinderen van de slaven vrij zouden worden. Het verhaal van de familie Summer konden ze volledig achterhalen en op het einde kregen we een familiefoto te zien van de achterachterkleindochter van het jongetje dat door deze akte zijn vrijheid kreeg.

Old State House - rechtbank

In de rechtbank werd de beschuldigde in een aparte bank voor de rechters geplaats met zijn advocaten tussen de rechters en hun klant. De toeschouwers die het proces volgden konden aan de kleur van de speren zien hoe het verdikt luidde. Waren de zilveren kanten naar de toeschouwers gericht dan was betrokkene onschuldig. In het andere geval zagen ze rode speren.

Daar Delaware geen taksen kent, zijn we vanmiddag al begonnen met het inkopen van de artikelen die werden besteld door de kinderen. De boodschappenlijst is omvangrijk en de meeste items ervan gaan wij morgen zoeken in de Tanger Oulet center.

Dag 17 - Annapolis

De oorspronkelijke planning voorzag dat we op 10 september het renaissancefestival gingen bezoeken. Orkaan Irene en tropische storm Lee zorgden ervoor dat we onze planning enigszins moesten wijzigen. De positieve kant was dat wij het Newseum in Washington konden bezoeken, terwijl wij de 2 zeilwedstrijden zouden moeten combineren op één dag.

Corvette

Vanmorgen waren wij al vroeg in de haven. Terwijl de bemanningen hun boten optuigden en klaar maakten voor de wedstrijd, konden wij ons vergapen aan een aantal bolides die op de markt werden tentoongesteld. De meeste aandacht ging naar de Corvettes en de Mustangs en zeker niet naar de Ferrari.

Aan deze wedstrijd voor houten zeilschepen mocht je deelnemen zolang je boot een houten romp had van minder dan 60 voet (18,28 m) en het ontwerp van voor 1970 was. Het kleinste bootje was met moeite 5 meter en de grootste juist geen 18 meter. Het uur van je vertrek was afhankelijk van je snelheidshandicap. Zo waren er enkele grotere schepen die vlak voor enkele kleiner moesten vertrekken. De timing was zo uitgerekend dat ze allemaal in ideale omstandigheden op hetzelfde moment zouden aankomen. Hoe het is afgelopen, hebben wij echter niet kunnen zien, omdat wij te St Michaels, 90 km verder, een tweede wedstrijd wilden zien.

Bull

Toen wij 1,5 uur later aan de zeilclub toekwamen, moesten wij tot onze spijt vaststellen dat de wedstrijd was ingekort en dat alle boten reeds waren afgespoeld. Deze kleine tegenslag  gaf ons dan weer de gelegenheid om de lievelingsbezigheid van een vrouw te kunnen bedrijven: rondwandelen in de winkelstraten van een kuststadje. Niet bepaald my cup of tea, maar af en toe moet een man eens een opoffering doen om goede punten te verdienen.

Wij zijn nu aangekomen in de staat Delaware en deze avond hebben wij een nieuwe aanwinst aan onze verzameling eigenaardigheden uit de USA kunnen toevoegen: een blikken flesje Budweiser.

Blikken flesje Budweiser

Dag 16 - Renaissancefestival

Elk weekend van eind augustus tot eind oktober keren ze in Maryland terug naar de Renaissancetijd. Eigenlijk een grote middeleeuwse kermis met veel optredens, drank, fast-food en ridderspelen. Hoe de Amerikanen het doen heb ik nog niet goed begrepen, maar zij slagen erin om een event van zo een omvang te organiseren waarbij zowel de aankomst als het vertrek vlekkeloos verloopt.

Fight School

De echte diehards komen in de juiste outfit, zij die nog twijfelen kunnen het ter plaatse huren. Wij opteren om eens de toerist uit te hangen. Op 11 podia kan je een show bekijken. De eerste die wij zagen, was eentje genaamd ’Fight School’. Vier mannen die in een hilarische show, waar ze het publiek bij betrekken, het hanteren van verschillende wapens demonstreren. Eerst in slow motion en daarna in ‘Fighting Speed’. Het is voor hun ook een beetje een improvisatieshow afhankelijk van de inbreng van de toeschouwers. Ze werden gevolgd door de ‘Duelling fools’. Een Engelse en Italiaanse degenvechter die het concept van het duel in geuren en kleuren naar voor brengen, gebruik makend van de tegenstellingen van hun geboortestreken.
Het hoogtepunt van de dag is een steekspel waarbij Engelse en Schotse ridders de eer van hun land verdedigen in een reeks van spelen te paard. Het volk wordt verdeeld in aanhangers van een partij naargelang hun zitplaatsen en krijgen een introductie van hoe een toeschouwer in die tijd zich moest gedragen om hun ridder aan te moedigen en de tegenstander te ontmoedigen. Het is koningin Katherine die de spelen opent, waarna de ridders eerst hun kunde te paard tonen vooraleer ze overgaan tot het steekspel. Wij zitten in het verliezend kamp. De Schotse ridders verslaan hun opponenten in alle onderdelen.

Steekspel

Voor de Amerikanen is dit festival als een kermis, inclusief een ritje op de rug van een olifant, boogschieten en ballen gooien op een schijfje waardoor een dame in het water valt bij een voltreffer. Hoe groter de vent, hoe meer de dame de man uitdaagt met insinuatie over zijn slechte prestaties met zijn ballen.
Vooraleer we het tweede deel van ‘Fight School’ bekeken, kregen wij een schaakspel tussen de Engelse en de Schotse koningin te zien, gespeeld volgens de regels van die tijd. Telkens als een speelster een stuk veroverde van haar tegenstandster, vochten ridders tegen elkaar om te bepalen wie de slag won. De winnaar van het schaakspel mocht bepalen of de zoon van Hendrik VIII en Katherine werd uitgehuwelijkt met de troonopvolgster van Schotland.

Koninklijk schaakspel

Ondanks de bewolkte hemel en de frisse temperatuur van 18° C zagen we overal gelukkige mensen en hier en daar een enkeling die teveel aan de mede had gezeten.

Dag 15 - Annapolis

Dag 15 was volledig gewijd aan de US Naval Academy. Twee jaar geleden bezochten we dit instituut ook al, maar een deel was niet te bezichtigen wegens renovatiewerken. De rondleiding lieten we aan ons voorbijgaan zodat wij alles konden bezoeken op ons eigen tempo. We moesten alleen zien dat we niet op hetzelfde moment op dezelfde plaats waren als de gidsen met hun groepen en de reünies van verschillende schepen. Zo konden we in alle stilte en gemak de crypte van John Paul Jones bezoeken. Hij wordt aanzien als de grondlegger van de Amerikaanse Marine wegens zijn gevechten tegen de Britten tijdens de Revolutionaire Oorlog.

Crypte van John Paul Jones

Het museum behandelt de geschiedenis van de Amerikaans Marine en deze van de school. Tegenwoordig zijn er 4.500 kandidaten verdeeld over de 4 schooljaren. Gedurende 9 maanden volgen ze academische cursussen en de drie andere maanden krijgen ze een praktische vorming op zee. In het andere gedeelte van het museum werden de verschillende aspecten van het dagelijks leven aan boord van de oude zeilschepen uitgelegd. Zo weten we nu waarom ze aan boord de term ‘head’ gebruiken in plaats van ‘restroom’, dat een sextant niet genoeg is om uw positie te kennen en dat ze niet altijd kanonskogels naar hun vijanden afvuurden. Er werden ook verschillende miniatuur schepen ten toon gesteld, gemaakt door Franse krijgsgevangene. Deze schepen werden gemaakt van hout en botten van soepvlees. Ze konden deze verkopen aan de Britten om zo hun eetrantsoenen te verbeteren.

Zeilschip gemaakt door Franse krijgsgevangenen

Op het einde van de dag begaven we ons nog even naar de haven, waar al enkele houten zeilschepen aangekomen waren voor de zeilwedstrijd van zondag. We konden al wat nuttige informatie vergaren zodat we een goede plaats hebben voor zondag om eventuele foto’s te nemen.

Bull

Dag 14 - Annapolis

Vanmorgen is de hoofdtechnieker er ingeslaagd de televisie aan de praat te krijgen. Hij heeft daarvoor wel ettelijke keren kabels en tuners moeten vervangen.

We zijn halfweg onze reis en we hebben een rustige dag ingebouwd. In de voormiddag bezochten we het State House van Maryland. Het is het oudste State House dat nog steeds in gebruik is. In 1780 was dit het grootste van de 13 kolonies en het heeft een grote historische waarde omdat generaal Georges Washington hier zijn opdracht als opperbevelhebber van het Revolutionair leger terug gaf om terug te keren naar Mount Vernon. In de oude senaat zijn ze alle decoraties en verf weg aan het nemen om deze zaal terug in zijn oorspronkelijke staat terug te zetten.

State House Maryland

In de namiddag hebben we na het bezoeken van de haven een siësta genomen en naar een bar gegaan waar er happy hour was. We leerden hier Greer en George kennen een koppel dat bij de post werkt. In zijn jonge tijd was hij bij de US Army en gelegerd in Duitsland. Van de Oktoberfeesten en de vrouwelijk opdiensters met weelderige borsten en handen vol grote bierglazen ging het gesprek over naar de Belgische facteurs. Het werd een hartelijke avond waarbij de tranen van het lachen niet ontbraken. Hij stond erop om onze drank te betalen. Een ‘nee’ aanvaardde hij niet. We moesten manu militari de barvrouw verplichten om ons toe te laten een rondje te kunnen aanbieden. Halverwege gaf hij zijn autosleutels aan zijn vriendin. Gelukkig waren wij te voet en moesten wij niet inzitten met een over ijverig sheriff die je verplicht om aan de kant te gaan.

Terug van de bar en ja, jullie raden het al, de televisie heeft weer zijn kuren. Voor de zoveelste keer naar de balie met het resultaat dat wij voor de derde keer verhuizen. Om hun spijt te uiten, krijgen we een upgrade en logeren nu in een kamer met een Kingsized bed.

Dag 13 - Solomons

Gisteravond gingen we eten in het ‘Outback Restaurant’. Een Australisch getinte eet- en drinkgelegenheid, waar Aussie frites, gewone French frites zijn, en het vlees waarschijnlijk ook van Amerikaanse koeien komt in plaats vanuit Australië. Wat ze er wel zitten hadden, waren Amerikaanse versies van Crocodile Dundee. Eentje zat er naast Colette en hij deed alles om haar aandacht te trekken. Terwijl ik deed alsof ik opging in het pokerspel dat op de televisies te zien was, zocht hij alsmaar het gesprek met haar op. Beleefd zoals ze is en altijd in voor een gesprek met de lokale zot, bakte ze hem in zijn eigen vet. Zijn vrienden hebben hem eens goed uitgelachen . ‘s Morgens zagen we dat hij in het zelfde hotel verbleef en dat hij nog niet goed bekomen was van zijn wedervaren met een Belgische dame.

Drum Point Lighthouse

De reis bracht ons vandaag naar Solomons. Hier bezochten we het Calvert Marine Musseum. Het behandelde alle aspecten van het maritieme leven in Calvert County gaande van de prehistorie tot de moderne tijden. Het type vuurtoren dat hier werd tentoongesteld was van hetzelfde type dat we twee jaar geleden al hadden gezien op een andere plaats in Maryland. Daar deze vuurtoren tijdens zijn actieve dienst verbonden was met een loopbrug aan het vaste land, kon de familie van de vuurtorenwachter in de toren verblijven. Dit maakte dat deze vuurtoren beter gemeubeld was.

Interieur Drum Point Lighthouse

Met de hitte van vandaag (meer dan 30 graden en geen wind) maakten we dankbaar gebruik om een tochtje op één van hun typische boten te doen.

Boottocht

In het hotel in Annapolis zat het ons niet mee. De airconditioning van de eerste kamer werkte niet, terwijl in de andere kamer de kabeltelevisie steeds uitviel. De onderhoudsman herstelde het euvel, maar moest na een halfuur al terugkomen. Hij veranderde de kabeltuner, de voeding en de televisie. We hadden beeld en konden alle posten bekijken, maar het geluid kon niet stiller worden gezet. Morgen veranderen we voor de derde keer . Wordt vervolgd…

Dag 12 - Washington

Vooraleer we Washington definitief verlaten, bezoeken we nog Hillwood Estate, Museum and Gardens. Dit was het buitenverblijf van Marjorie Merriweather Post tot aan haar dood in 1973. In twee jaar tijd verloor ze haar moeder en haar vader, Charles William Post, en erfde ze op zevenentwintig jarige leeftijd als enigste kind het bedrijf van haar vader, met een geschatte waarde van 20 miljoen dollar. Ze trouwde vier keer en scheidde drie keer terwijl haar eerste man overleed. Haar passie was het verzamelen van kunstwerken; voornamelijk porselein, Franse decoratieve kunst en Russische ikonen.

Hillwood Estate

In 1955 na de scheiding van haar derde echtgenoot kocht ze Hillwood, een landgoed van 10 ha. Ze bouwde het uit tot een plaats waar ze aan haar vrienden haar collectie ten toon stelde. Niet alleen het interieur werd onder handen genomen, maar ook de tuin, die zij zag als het verlengde van haar huis; als buitenkamers. Het was haar wens om na haar dood het huis als een museum open te stellen aan het volk zodat iedereen de mogelijkheid heeft om haar enorme collectie te bewonderen.

Japanse tuin

De rondleiding in de tuin viel tegen omdat de dame serieus op onze zenuwen werkte. Stel je een onderrichter voor die altijd maar klaagt over de zon in haar ogen en haar eigen voorkeur en mening te pas en te onpas opdringt aan de toehoorders. We konden echter niet vluchten zodat we na een uur blij waren dat we van haar verlost waren.

Keizerlijk Fabergé paasei

De gids in het huis was niet alleen een klasse dame, maar wist ons klein groepje een uur en een half te boeien met het ene verhaal na het andere. In elke ruimte koos ze enkele kunstvoorwerpen uit en vertelde het verband met Marjorie Post. Geen enkele vraag was teveel voor haar en ze was zelfs verbaasd dat de groep, elk op zijn manier, iets kon toevoegen aan haar uitleg. Zij wist dat een Amerikaan geen Franse woorden kan uitspreken. De juiste uitspraak kreeg ze dan ook van de Belgen ter plaatse. Op het einde bedankte ze ons hiervoor, maar een kleine test bewees, dat ze als volleerde Amerikaan, er niet in slaagde om de Amerikaanse uitspraak te vermijden.

Dining room

Van de uitgebreide klerencollectie van Marjorie Post hadden ze haar trouwkleren en deze van de bruidsmeisjes tentoongesteld. Haar oudste dochter droeg op haar trouw een sluier die ooit gedragen werd door prinses Stefanie van België. Op de sluier stonden de wapenschilden van België en Oostenrijk-Hongarije. De uitleg verwisselde de wapenschilden van de provincies van beide landen. Als goede Belgen konden wij dit zo niet laten en werd een verantwoordelijke hiervan op de hoogte gebracht. Wij zullen waarschijnlijk nooit weten of ze hun tekst zullen aanpassen.